Egypte met kinderen reisverhaal
Egypte 2007, familie Van der Mark (volg onze facebookpagina!)
Omdat Olivier al een tijdje vroeg wanneer we eens naar Egypte gingen, zijn we eens gaan kijken naar een rondreis. Zelf trok het me niet zo, maar omdat het al een aantal keer gespreksonderwerp was geweest, zou het toch een leuk idee kunnen zijn. Achteraf denk ik: waarom heeft Egypte me nooit getrokken? Het was prachtig, ik zou morgen zo weer gaan!
In oktober was het dan zover. We zaten in de Boeïng 747 te wachten op vertrek, maar er zat ergens “nog een gat” en er moest speciaal tape van Schiphol Oost komen. Een stel Zweden vertrouwde het niet en begon naar de purser te vragen. Het was slechts een gat in een tussenwand in de bagageruimte. Ruim anderhalf uur te laat vertrokken we, voorzien van “vertragingsdrank en –koeken”. De rondreis begon in Caïro. We bezochten de prachtige Mohammed Ali-moskee. Deze ligt op een heuvel in de citadel van Caïro. De moskee is naar Turkse richtlijnen gebouwd, met als beroemde voorbeelden de Aya Sofia en de Blauwe Moskee van Istanbul.
’s Middags liepen we door het centrum van Caïro, waar je je ogen uitkijkt in de soeks of gewoon op een terras op straat. In de stad hoor je continu het toeteren van auto’s, er bestaat zelfs een verkeersbord: verboden te claxonneren. Ook begrijp je niet dat het eigenlijk altijd goed gaat in het verkeer, als je rijen van zes op een rotonde ziet staan. De boel zit volkomen vast en iedereen toetert er op los.
De volgende ochtend bezochten we het Egyptisch Museum. Dit is echt een must als je in Caïro bent. We moesten door allerlei veiligheidspoortjes en er mocht beslist niet gefotografeerd worden. Het was ontzettend indrukwekkend, met als hoogtepunt natuurlijk de zaal van Toetanchamon. Ongelofelijk als je ziet wat een pracht en praal daar ligt! Aan een dagdeel heb je niet genoeg, maar ja, meer tijd hadden we niet. Het was wel leuk te horen wat onze gids Isem allemaal in het museum te vertellen had.
In de middag gingen we naar een papyrusmakerij. Hier zagen we hoe papyrusstengels in lange, dunne repen werden gesneden. Vervolgens werden ze als een weefselwerk op elkaar gelegd en terwijl ze nog nat zijn samengeperst. Het kleverige plantensap dat hierdoor uit de stengels komt fungeert meteen als een soort bindmiddel. Als het blad gedroogd is wordt het papyrusoppervlak besmeerd met een lijm en glad gepolijst. Er hingen prachtige schilderingen bij met felle blauwe kleuren en goud. Reinier, Olivier en Rogier kochten allemaal een schildering met hun naam.
De dag daarna bezochten we eerst de bekende piramides van Saqqara. De bekendste is de trappiramide van farao Djoser die dateert uit 2700 voor Christus en die daarmee de eerste piramide uit de geschiedenis is. Daarna reden we door naar de beroemde piramides van Gizeh. Het complex bestaat uit drie piramides. Met de bouw hiervan werd begonnen in 2589 voor Christus.
De basis van de grootste piramide, de piramide van Cheops, meet 230 x 230 meter en is tot op 2,6 cm waterpas! De zijden van de Cheopspiramide zijn tot op drie graden nauwkeurig gericht op het magnetische noorden. De zuidoosthoeken van de drie piramides liggen exact op één diagonaal. De schachten van de drie piramides wijzen elk precies naar de drie sterren van de gordel van het sterrenbeeld Orion.
Het was bijzonder om daar rond te lopen, omdat je het alleen uit boeken en van de televisie kent. Ik was bezig met fotograferen en een politie-agent wees me een hoek aan waar ik moest gaan staan. Van hieruit zou ik de piramide goed op de foto krijgen. Hij wilde wel geld voor zijn foto-tip, maar dat heb ik maar niet gedaan. Hij boos natuurlijk. Ook was er de mogelijkheid een rondje op een kameel te rijden om de piramide heen. Dat hebben we wel gedaan, al was het alleen maar weer om even op een kameel te zitten, waar we goede herinneringen aan hadden door Marokko. Het is wel leuk om te zien, dat de piramides echt aan de rand van de stad liggen. Als je de ene kant uitkijkt zie je een soort “stoep” waar de woestijn eindigt. Daarachter zie je prachtig de miljoenenstad Caïro liggen. Kijk je naar het zuiden dan zie je alleen de woestijn, die dan door gaat tot de grens met Soedan.
Na deze indrukwekkende dag, was het de volgende ochtend vroeg dag. We namen de trein naar Luxor. Het was een drukte van belang op het station. Hele families zaten bepakt en bezakt op het perron. We kregen een plaats in de coupé toegewezen. De treinreis zou acht uur duren! We reden eigenlijk de hele reis langs de Nijl. Een groen lint in de woestijn, vanwege de palmbomen en velden met grassen, bananen en rijst langs de oever. Leuk was ook dat we soms heel langzaam langs spoorbomen reden van kleine gehuchtjes. Je zag dan mensen, ezels, karren en nog veel meer achter de spoorbomen staan. Minder leuk was dat het kennelijk vermaak van kinderen is om naar langsrijdende treinen stenen te gooien. Je schrikt enorm van de knal. Gelukkig hadden wij een hele ruit, zodat we nog wat zagen, maar we waren één van de weinige gelukkigen; de overige ruiten zaten er nog wel in, maar zagen eruit als spinnenwebben van glas. Opvallend was het grote aantal bonte ijsvogels dat we onderweg zagen. Ze zaten overal, in de bomen, op de stroomdraden van de trein. Op een gegeven moment staken we de brug over naar de andere kant van de Nijl. Dat vond ik een “Bijbels moment”; de rivier is enorm breed en er liggen vele kleine eilandjes in.
Aangekomen in Luxor, kregen we meteen een maaltijd in het hotel. We gingen daarna even buiten rondwandelen en ontdekten een supermarktje, waar we ’s morgens en ‘s avonds inkopen gingen doen: water, koekjes, maar ook leuke blikjes thee, die nog steeds in de keuken staan. ’s Avonds gingen we in de schemer nog even kijken bij de tempel van Karnak, die prachtig verlicht was. De volgende dag waren we blij, dat we bijna als enige geen kip hadden gegeten in het hotel, want zowat de hele groep was ziek. We gingen toch op pad naar de Vallei der Koningen. Een prachtige streek met de mooiste stenen bergen. Geen plantje, niets, maar daardoor juist bijzonder. We bezochten de Tempel van Hatsjepsoet. Zij was de eerste vrouwelijke farao van Egypte en regeerde van 1479 tot 1458 voor Christus. Het is een prachtig complex met tientallen pilaren, waarvan een groot aantal met beelden bewerkt zijn. Het was een prachtige omgeving, alleen verschrikkelijk heet.
In de middag gingen we voor een echt bezoek naar Karnak. We hadden het eerder alleen bij avondlicht gezien, wat ook prachtig was. Zoals de piramides staan voor het Oude Rijk, kan men de tempels van Luxor beschouwen als die van het Nieuwe Rijk. Men heeft twintig eeuwen aan het complex gewerkt! Elke farao heeft er zijn bouwwerken achter gelaten. Bekend zijn de reusachtige met hiërogliefen beschreven zuilen die een hoogte hebben van 15 of zelfs 21 meter!
Op de terugweg naar Luxor reden we nog langs de twee Memnonkolossen, twee beelden van elk 18 meter hoog. De volgende ochtend brachten we een bezoek aan de lokale markt in Luxor. Je loopt dan het toeristische gedeelte helemaal door en aan het eind daarvan begint de lokale markt. Echt de moeite waard! Fruit, groente, stoffen, kruiden, noem maar op.
In de avond kregen we spontaan het idee met een felluca een tochtje op de Nijl te maken. Zo gezegd, zo gedaan. We vonden een schipper en zijn zoon, die onze groep wel wilde meenemen. We gingen aan boord en de zoon begon met een grote houten stok de boot van de kant te duwen. Dit ging met enige moeite gepaard. Er stond haast geen wind, dus na zo’n kwartier waren we nog niet veel verder. De kapitein werd een beetje ongeduldig en schreeuwde zijn zoon toe vaart te maken. Na een half uur dobberden we nog steeds stuurloos rond, wel een heel stuk verder van ons beginpunt, dankzij de stroming. De gids van onze groep baalde hiervan en pleegde een telefoontje. Na ongeveer vijf minuten kwam er een gemotoriseerde politieboot aan. Die nam ons op sleeptouw. Onderweg pikten we nog twee zeilschepen op die zich in dezelfde benarde positie bevonden. Met een pittige snelheid voeren we terug naar de aanlegplaats. Achteraf natuurlijk een giller; je boekt een romantische Nijl-zeiltocht en gaat uiteindelijk met een (schuimende) vaart over de Nijl. Maar wel heel leuk.
De laatste dag van de vakantie brachten we door in Caïro. We hadden hetzelfde hotel als de eerste dagen. De kok van het hotel begon te glimmen toen hij Rogier weer zag en wees hem snel een plekje aan tafel aan, om even later met een reuze omelet voor Rogier terug te komen. We maakten die ochtend een wandeling met onze gids door het oude gedeelte van Caïro. Dit was ontzettend leuk! Het hoogtepunt was wel de beklimming van een minaret, waar vandaan we een prachtig uitzicht over de stad hadden. We gingen nog naar de markt en ’s middags konden we zelf nog wat rondwandelen. Om vier uur de volgende ochtend stapten we weer in het vliegtuig en keken nog even uit het raampje naar de donkere stad Caïro. Het was een te gekke week!!