Australië met kinderen reisverhalen
Het land, of beter continent, Australië is veel te groot om in één keer te ontdekken. Wij kozen voor ons eerste bezoek (per camper) voor de oostkust van dit immense land. We reisden van Sydney naar Cairns (Cape Tribulation), een onvergetelijke reis langs vele hoogtepunten. De reis was onderdeel van een zesweekse reis langs Hong Kong, Fiji en Bali. Hierna onze belevenissen als gezin en volg vooral onze facebookpagina!
Aankomst in Sydney
Zijn wij blij dat we nog even hebben te gaan, want onze eerste bestemming ligt nu alweer onder ons :(. We zitten in de nachtvlucht naar Sydney om daar eind van de ochtend aan te komen. Ook dit is weer een prima vlucht (met Qantas), waar we een paar uurtjes slaap pakken. Genoeg om gelijk Sydney in te duiken. We verblijven in het Ibis hotel (prima, degelijk), hartje stad: alles op loopafstand!
Mooi moment ook voor ons, want bijna 10 jaar geleden tijdens onze huwelijksreis naar Nieuw Zeeland hadden we een tussenlanding op Sydney. Toen vroegen we ons af waarom we niet een dagje of twee Sydney hadden geboekt. We spraken toen af, kan wel op zo’n moment, dat we over 10 jaar zouden terugkomen. En ziehier! Bijna 10 jaar ouder, wijzer, twee kinderen rijker, vele grijze haren en zorgen verder; heerlijk!
Waarschijnlijk zoals elke toerist gaat de eerste wandeling naar Circular Quay, de haven, waar de Harbor Bridge en het opera gebouw liggen. Ook de oude wijk de Rocks ligt hier. Hier gingen immigranten destijds aan wal en vanuit hier ontwikkelde de stad zich verder tot de metropool van nu met ruim 10 miljoen inwoners. Het bruist hier van het leven, ook op deze kwakkelende winterdag. Het is half bewolkt, graadje of 15 en het miezert af en toe; net Nederland! Na een paar dagen tropische hitte in HK voelt het echter wel even lekker….
Sydney is een dure stad, merken we al gauw. De koers is bijna gelijk aan de euro. Tja, dat was een paar jaar geleden wel even anders. De crisis merken wij nu ook op vakantie, we kopen minder voor onze munt. De Australische economie draait als een tierelier, de overheid treft hier allemaal maatregelen om oververhitting van de economie tegen te gaan.
Daarnaast merken we het grote verschil met Hong Kong; veel minder mensen, hectiek, geur en kleur. Westers ten opzichte van Oosters, mooi contrast. Door de ‘Rocks’ wandelen we naar de Harbor bridge en wandelen we naar de overkant van de rivier. Prachtige uitzichten over de stad volgen, je kan zelfs onder begeleiding over de brug wandelen (letterlijk!). Zou een leuke attractie voor de Brienenoord brug zijn. Daarna wandelen we terug naar Pitt street waar de mooie winkelpassages zijn. En de foodmarkets! Is echt prachtig gedaan; stel jezelf een verdieping voor in de Bijenkorf met allemaal eettentjes en in het midden stoelen en tafels. Je kan kiezen uit zo’n beetje alle wereldkeukens zoals Italiaans, Amerikaans, Mexicaans, Aziatisch, Midden Oosten en veel meer. Na een paar dagen Hong Kong rennen de jongens op de eerste de beste frietzaak af…
Daarna is het bedtijd en liggen we zowaar voor het eerst op een schappelijke tijd (zeker onze jongens) op bed.
Tweede dag in Sydney
Help, het is 10 uur, we hebben ons verslapen! Nekt de twee uur tijdsverschil met Honk Kong ons? Opschieten! Op onze tweede dag in Sydney schijnt de zon en is het lenteachtig, al lopen ze hier in dikke truien! Tja, als dat de winter is hier; het is trouwens ongeveer zes uur donker en de kortste dag nadert. Ook leuk; het is vrijdag en Sydney pilst de werkweek massaal af in de kroeg. Donderdagavond bleek de koopavond waardoor onze foodmarket, waar we gisteravond nog zo lekker aten, nu dicht is. Fale!
We starten onze dag (vrijdag dus) bij de Sky Tower, een soort Euromast maar dan veel hoger. Het hoogste gebouw van Sydney en dus een geweldig uitzicht over de stad. Alleen de entree is nogal duur, ongeveer 60 euro! Tja, onze euro…… Inderdaad, het is weergaloos daarboven en het levert mooie plaatjes op van onze jongens. Ook Mika vermaakt zich prima met zijn eigen camera, die papa en mama voor zijn verjaardag hadden gegeven. Ahum, mede zodat hij tijdens onze vakanties van papa’s dure camera afblijft. Helaas komt die wens niet uit . Over Mika gesproken, een van zijn voortanden zit los; eindelijk!
Na de skytower lopen we naar de lokale markt in de oude wijk ‘Rocks’ waar van alles te koop is. Leuk, we maken daar een kort praatje met een Australische die met een Hollander is getrouwd. Haar twee meiden hebben inderdaad een Hollands uiterlijk. Het blijkt dat veel mensen goed horen dat wij uit NL komen. Na de markt pakken we de Ferry naar Manly, een echt familie eiland. Vooral ook een leuk boottochtje voor allemaal; mooie uitzichten op de stad, avontuur voor de jongens en een relaxmomentje voor papa en mama. Aangekomen op Manly gaan we lekker naar het strand, waarlangs een heerlijke boardwalk loopt. Die lopen we lekker af, terwijl de locale moeders met de kinderwagen voorbij rennen. Tja, ideale manier om in vorm te blijven. Ik heb het zelf ook gedaan toen Mika nog in de kinderwagen zat, tot grote hilariteit van buurtbewoners. Normaalste zak van de wereld dus hier, het sporti spice gehalte is zowieso erg hoog. Uiteraard ook veel surfers hier! Kortom; geen slechte plek om te wonen. Mooi aan Sydney is ook de beperkte hoogbouw, het houdt de stad leefbaar. Elk stadsdeel heeft mooie centra, de straten zijn schoon en de gebouwen goed onderhouden. Ook zie je bijna geen zwervers op straat. Wel werd het land deze week opgeschrikt door het eerste zinloos geweld slachtoffer (in het uitgaansgebied en backpackersgebied Kings Cross). Het leidde tot een golf van publiciteit en ongeloof; blijkbaar verandert de samenleving hier ook.
Op de terugweg met de ferry, helaas is de zon net ondergegaan, worden we getrakteerd (we varen nu richting de skyline) op een werkelijk koninklijk uitzicht op de iconen van de stad badend in rode en oranje luchten; opera house, harbor bridge, sky tower en de wolkenkrabbers. Amazing!
Vanaf de Ferry zien we drukke terrassen bij het opera house, ook wij gaan daar lekker wat drinken en daarna wat eten. Supergezellig! (tip; achter de opera house ligt een enorme botanische tuin, daar hadden wij geen tijd meer voor)
Sydney laatste dag…
Jammer, onze laatste dag alweer in deze prachtige stad. Het is weer prachtig weer, zonnig en een graadje of 19. We gaan naar Darling Harbor waar veel familie uitjes zijn. Het is zaterdag, dus het zal wel druk zijn. Het havengebied is werkelijk prachtig met musea (maritiem museum), speelplaatsen, een imax bioscoop, de zoo en het aquarium. Prachtig! En natuurlijk veel barretjes en restaurantjes, waaronder het ons alom geliefde Starbucks. We beginnen bij het aquarium, opnieuw wel wat aan de prijzige kant. Neemt niet weg dat we hier oog in oog komen te staan met heuse witte haaien! Er werd deze week weer eens een duiker te grazen genomen bij Perth, dodelijk helaas. Het aantal slachtoffers is beperkt, de jacht op de haai ter voorkoming ervan leidt helaas op termijn tot uitsterven van het soort. Lijkt mij ook niet helemaal goed……
Na het aquarium lopen we lekker rond en worden we getrakteerd op een gave street dance show van lokale straatdansers. Helemaal gaaf, wat een energie! Mika weet niet wat hij ziet, hij zit tenslotte sinds kort op street dance in Pape city. Na de lunch lopen we naar Paddies market, de lokale snuisterijen markt (overdekt). Om daarna door Chinatown te wandelen. Gezien de goede relaties tussen China en Australië valt het op hoe klein Chinatown is, zeker in vergelijking met andere Noord Amerikaanse steden als Vancouver en San Francisco. Maar wel altijd leuk!
De dag loopt alweer ten einde, we gaan lekker een drankje drinken bij het Opera house en daarna een hapje eten bij de foodmarket in winkelcomplex Westfield (aanrader!). ‘s avonds de spullen bij elkaar rapen om morgenochtend de camper op te halen, voor een drie wekende durende reis naar het noorden (cape tribulation, boven Cairns). Mika en Skye verheugen zich enorm op de camper!
Op weg met de camper!
Yes, het is zover; we gaan ‘camperen’! De jongens staan te springen en wij ook. Het is een gave manier om te reizen en ideaal voor reizen met jonge kinderen. Je hebt alles bij de hand, je reist lokaal en je komt op de mooiste plekke in de natuurlijke omgeving. Daar kan geen hotel tegenop! Onbegrijpelijk dat deze vorm van reizen lange tijd een stempel van ‘alleen voor ouderen’ op zich had. Tja, wie niet beter weet…..
Ons rijdende huis op wielen is van Britz dit keer en de jongens slapen boven de stuurcabine. Vinden ze uiteraard prachtig! Je hebt trouwens geen speciaal rijbewijs (vrachtwagen) nodig, wel een internationaal rijbewijs. Na de nodige instructies zijn wij er klaar voor en rijden we weg, aan de linkerkant van de weg. Is wel even wennen!
Rijdend door de drukke noordelijke suburbs van Sydney rijden we steeds meer het verstedelijkt gebied uit. Uiteindelijk komen we op highway 1 richting Newcastle. Omdat we nog even moeten wennen aan ons huis op wielen en ‘m handig moeten inpakken rijden we niet te ver (ongeveer 200 km). Daarbij, het is vroeg donker en we rijden liever niet in het donker. We beginnen onze reis bij het plaatsje Cessnock, midden in het wereld vermaarde wijngebied Hunter Valley. De volgende dag staat een heuse zelf samengestelde wijnproefroute door het gebied op het programma. Maar eerst boodschappen halen, koelkast vullen en naar de camping. Het is een Big4 camping, een keten van campings met minimaal voorzieningenniveau zoals een zwembad. Niet dat we daar veel aan hebben, het is een graadje of 18 (wel zonnig). Deze campings hebben ook fully serviced campsites met vuilwaterafvoer, electriciteit en water. Zo kunnen we de hele handel mooi opladen voor een paar dagen, voor het geval we op een camping terecht komen waar dit alles niet aanwezig is. Ook leuk, we lopen een ander NL gezin met twee (nog) jongere kinderen tegen het lijf. Ook zij zijn zes weken onderweg!
Maandag (16 juli) gaan we op weg naar het gehucht Pokolbin midden in het wijngebied Hunter Valley. Een prachtig landschap vol eeuwenoude wijnranken rolt aan ons voorbij. Er zijn ontzettend veel wijnboeren, dus wij hebben keuzes gemaakt op basis van de diverse specialiteiten. Ieder wijnhuis richt zich op een bepaalde druif. Wij bezoeken achtereenvolgens de wijnhuizen First Creek (Semillon en Chardonnay), Ivanhoe (Traminer), Drayton (Muscat, dessertwijnen), Tyrerell’s (Shiraz). Het mooie is; bij iedere binnenkomst luidt de vraag ‘what would you like to taste?’. Prachtig toch? Ook de kids vermaken zich prima, zij mogen in de kelders kijken en krijgen uitleg over het fabricage proces. Vele flessen rijker, voor de rest van onze vakantie, gaan we naar onze volgende bestemming. Het plaatsje Wollombi is een authentiek Australisch 19e eeuws dorpje vol houten monumenten; kerk, woningen, kroeg. Het heeft veel weg van de oude Amerikaanse wild westen dorpjes. Ook bij Wollombi kan je wijnroutes volgen (staan veelvuldig aangegeven), daarnaast is het mogelijk om vanuit Sydney scenic route 33 naar Wollombi te rijden. Dwars door prachtig bosrijk gebied. Een andere prachtige dagbestemming vanuit Sydney zijn de Blue mountains, een werelderfgoed natuurgebied. Helaas, je moet keuzes maken!
Terug op de camping wordt het al donker en een stuk kouder, afgelopen nacht was helder en onder de 10 graden. koud! Naarmate we noordelijker komen, zal de temperatuur gaan stijgen. Morgen gaan we weer noordelijker op weg naar Port Mcquairy.
Van Hunter Valley naar de kust
Een steenkoude, kraakheldere (veel sterren), nacht in de Hunter Valley. Wow, we hebben de heater aangegooid middenin de nacht. Dit nachtje deed mij denken aan de visnachtjes in september aan de Moselle in France, ook zo koud! Dikke pyama’s, sokken en lange broeken onder de dekens ten spijt . Nou ja, we gaan verder; van Cessnock naar Port Macquarie, een havenstadje met een subtropisch klimaat (ongeveer 300 kilometer rijden). Onderweg pakken we afslag nummer 6 op de highway 1, de ‘lakes highway’, bij het dorpje Bulahdelah. Langs deze prachtige weg langs grote meren bezoeken we eerst het nationale park Myall lakes (enorm!). Langs dat immense meer zien we pelikanen en komen we langs metershoge witte zandduinen, waar je vanaf kunt surfen. Dat hoeven we onze twee niet twee keer te zeggen, ondersteboven komen ze naar beneden. De hele camper vol zand! Daarna naar Seals rock aan de Pacific ocean. Een geweldig gaaf okerkleurig strand vol met mooie schelpen. Een tas vol schelpen en foto’s rijden we naar het aangrenzende nationale park Booti Booti. Opnieuw prachtige stranden! In dit natuurgebied zien we onze eerste Kookaburra, de nationale vogel van Australië en familie van onze ijsvogel. Route 6 eindigt bij Forster en vloeit daar over in de highway 1. Tja, ook in de VS loopt een beroemde highway 1 langs de (Californische) kust. We knallen nu door naar Port Macquarie waar we net voor het donker aankomen. Camping Sundowner Breakwall Toerist park, prachtig gelegen aan de haven gemarkeerd door een rotswaterkering (‘breakwall’). Deze beschermd de stad tegen de beukende golven. Langs de haven loopt een mooi wandelpad, waar we zon nog net zien ondergaan. Vele vissers maken het plaatje compleet.
Het gebied heet de Gold coast. Zal vast met vroegere goudwinning te maken hebben, maar de term ‘gold’ is zeker ook van toepassing op de prachtige goudgekleurde stranden. Minder fijn trouwens; onder het genot van een snoepje laat mijn kroon los…..:(. Nou ja, gelukkig heb ik ‘m nog!)
Port Macquarie
We zijn op camping Sundowner breakwall toerist park in Port Macquarie. ‘S ochtends vroeg hebben we de wekker gezet. Uiteindelijk is Peter de enige die eruit gaat en een wandeling maakt langs de haven en de breakwall (grote rotsblokken om de branding te keren). De zon komt op en wat blijkt, het is al een drukte van belang; vissers, joggers, ouderen en mensen in pak voordat ze naar hun werk gaan. Om een uurtje of 8 zijn ze allemaal weer weg, behalve de vissers. Ik zie een paar dolfijnen halverwege de haven en bekijk de grote rotsblokken. Die zijn bijna allemaal door plaatselijke families, de naam staat erop, beschilderd. Sommige vrolijk (liefdesverklaringen), andere droevig (verlies familieleden). De stenen vormen zo een mooi gedenkwaardig stilleven in de nabijheid van betrokkenen. Een bezienswaardigheid op zich.
Tijd om verder te gaan (het wordt bewolkt). We bezoeken de Billabong Koala en wildlife park net buiten het stadje. Wereldvermaard om het herstelprogramma van zieke koala’s en andere Australische dieren, zoals dingo’s. Leuk uitje, vooral omdat onze jongens de dieren (kangoeroes, dingo’s, koala’s) mogen aaien. Over dingo’s gesproken; deze wilde honden, nog 4 procent in het wild, staan onder druk. Deze maand werd bekend dat de vermiste baby (zo’n 10 jaar geleden) van een kamperend gezin door een dingo was meegenomen en gedood. Niet door, zoals verondersteld, de moeder. De vrouw is vrijgesproken en de honden zijn in opspraak. Deels onterecht vinden ze hier, want kampeerders laten voedsel slingeren waar ze op afkomen. En van het een komt het ander, want zo gaan ze actiever op zoek, worden ze brutaler en komen ze op de koffie… Net als de beren in de VS en Canada. Overigens zagen wij niet het verschil tussen een herder en een dingo……
Na ons bezoekje aan deze ‘dierentuin’ rijden we in drie uur naar Emerald beach, net boven Coffs Harbor. De gelijknamige Big4 camping is erg mooi met een verwarmd zwembad, maar tot onze verbazing willen de jongens naar het strand; schelpjes zoeken toch? Opnieuw een geweldig mooi strand, goudkleurig, met enorme golven en rotsen. Met de naderende donderwolken een prachtig plaatje. De camping ligt net achter de duinen. Nog een tip: als je in de omgeving bent bezoek dan Dorrigo nationaal park. Een prachtig Unesco beschermd regenwoud met een gave skywalk, vele vogels, watervallen en prachtige natuur. Wij reen erdoorheen, maar de tijd was op . Maar niet getreurd, er volgen meer oerwouden noordelijker.
Nog een leuke anekdote: de juffen van Mika hadden de klas huiswerk voor de zomer meegegeven. Wat doen wij? De reistijd tussen de plaatsen doen we klassikaal oefeningen, wij bedenken de sommen. En ‘s avonds spelen we yahtzee! En Skye pikt ook z’n graantje mee . En leuk dat ze het vinden!
Port Douglas, Emerald beach
Op weg naar de douche vroeg in de ochtend, lopen we letterlijk tegen een paar kangoeroes aan. Mika schrikt zich rot, ‘ze doen toch niks?’, en ik ren terug naar de camper om mijn fototoestel te halen. Op de Veluwe heb je Landal Rabit Hill, hier is het Kangoeroe Hill! Geweldig, we zitten beiden vol energie, zeker als we vervolgens ook een paar Kookaburra’s zien en een hele stoet groene/rode parkietachtigen. Althans, Mika zag de Kookaburra’s; hij is heel goed in het spotten van beesten. Dat bleek al eerder in Costa Rica en Zuid Afrika. Hmm, wellicht opnieuw op safari gaan? (ideaal als Skye wat ouder is, dan kunnen we meer actiever zijn, ‘s nachts bijvoorbeeld)
Opnieuw tijd om te gaan, we gaan de komende twee nachten naar Byron Bay, een chill Australische surf gemeenschap en populair vakantie adres van Australiërs. Opnieuw is onze camping helemaal geweldig (Clarks beach Holiday park), pal aan het strand. Aan de horizon zien we de eerste walvissen en de zonsondergang is weergaloos mooi. Onderweg naar Byron lunchten we in het plaatsje Yambo, een authentiek plaatsje (lijkt wel op een west Amerikaans saloon stadje, alleen Lucky Luc ontbreekt). Mooi gelegen aan de kust en prachtige uitzichten over zee. We hadden ook nog naar Iluka willen gaan, aan de andere kant van de plaatselijke rivier. Daar ligt namelijk werelderfgoed regenwoud met prachtige tracks. Maar opnieuw geldt dat we keuzes moeten maken, afstanden zijn groot en dagen zijn kort.
De kids zijn lekker vroeg wakker elke ochtend zo ook deze, dus loopt papa lekker met zijn kroost om 7 uur over het strand. Lekker wakker worden, samen met de dan al aanwezige surfers. Heerlijk, surfs up dude! Na het ontbijt gaan we de nabij gelegen werelderfgoed regenwouden bezoeken. Bij het plaatsje Murwillumbah bezoeken we het visitor centre met veel info over de plaatselijke regenwouden. Tja, je kan hier dagen verdwalen; we kunnen ook niet alles met de camper (mogen niet over gravel roads rijden). Wij kiezen voor Springbrook nationaal park met een mooie wandeling naar een grot (natural bridge), watervallen (Purling Brook falls) en geweldige vergezichten. Werkelijk prachtig! Je kan hier dagen doorbrengen…..
Helaas, verder; er is veel meer te zien! Next stop is Surfers Paradise, een stad aan de Gold coast. Anders dan de naam doet vermoeden; deze voormalige surfers colonie ( great waves) en daarmee backpakkers, is in rap tempo uitgegroeid tot een heuse stad met wolkenkrabbers. Ik vrees dat dat op meer plekken langs de oostkust (mooi klimaat) gaat gebeuren. Zelf vinden wij dat de aantrekkelijkheid hiermee verloren gaat. Wij bezoeken even het strand om daarna naar een van de pretparken te gaan; Warner Brothers movieworld! Je vindt hier ook Dreamworld en Seaworld. Het middagje movieworld is helemaal geweldig; gave achtbanen (ook voor Skye), stunts met auto’s, batman en veel meer! Wij zijn getuige van een filmopname van een overval die uitmondt in een wilde achtervolging op de filmset, gierende banden!! Als toetje gaan Mika en papa in een heftige attractie; we worden een meter of 20 de lucht in geschoten, om daarna weer naar beneden te vallen. Gaaf!!!!!
Daarna terug naar de camping en lekker in de spa, ‘s avonds wordt Nemo afgespeeld in de open lucht. Leuk, heel Amerikaans. De jongens vinden het wel apart.
De dag erna, zondag 22 juli, rijden we een klein stukje door naar Caloundra. We slaan Brisbane over, te druk en een beetje als Sydney (en dat hebben we al gezien). We kiezen voor een bezoek aan de dierentuin van wijlen crocodile hunter Steve Irwin. De wereldberoemde Australiër die met crocs, witte haaien en slangen vocht en uiteindelijk stierf door een slag van een pijlstaartrog. Voor velen een halve gare, voor insiders een dierenliefhebber pur sang. Hij ademde liefde voor dieren. Zijn grote droom? Een grote dierentuin, maar vooral een dieren ziekenhuis. En goh, wat is dat indrukwekkend! Niet alleen is de dierentuin groot en prachtig, met prachtige dieren van over de hele wereld. Maar vooral het ziekenhuis maakt indruk, bij ons en de kids. Want er wordt een zwangere koala geopereerd. De baby wordt eruit gehaald, omdat de moeder te zwak is om te bevallen. En tja, daar sta je dan; helemaal stil……
Lopend door het hospital zien we de volgende uitspraak van Steve:
‘Wildlife, habitat and people all depend on each other. A healthy environment requires an investment in humanity and the support of a global caring community. This is what nature intended’.
En de volgende uitspraak van zijn dochter Brindy:
‘We all know that daddy had an important job. He was working to change the world so everyone would love wildlife like he did. Now’s our turn to help him’.
Steve Irwin, een Australische wildlife voorvechter en beschermer. Heel het land in nationale rouw toen hij een paar jaar geleden overleed. Wow, hij realiseerde zijn droom!
We rijden helemaal vol met indrukken terug naar de camping. De auto blijkbaar ook, want de motor is ineens het vermogen kwijt. Is schrikken, de noodlijn biedt uitkomst. Vrij snel is een technisch mannetje aanwezig, die het euvel verhelpt. Pff…., morgen op weg naar Hervey Bay: Walvissen!!.
Hervey Bay (walvissen?) en Fraser Island
En daar zijn we dan; Hervey Bay, walvis hoofdstad van de wereld in de maanden juli -november. In die periode trekken duizenden humpback walvissen de baai in om te jongen. Althans, vanaf eind juli, we hopen dus het beste! Er zal er vast al wel een zijn. We verheugen ons er al maanden op, vandaag stappen we op de speedboat.
Het is vandaag, zal je net zien, wat winderig en regenachtig. Vooral de wind is lastig, daardoor heb je minder zicht op de walvissen (golfslag, donker water). Maar nog erger, de deining is groter; niet goed voor de zwakke magen onder ons. Tja, zelf ben ik daardoor niet gehinderd, maar enkele anderen op de boot wel… De boot raast door het water en komt regelmatig volledig los, om daarna weer terug te klappen op het water. Leermomentje voor Mika; ‘Goh Papa, wat is water hard, hoe komt dat?’. Het is trouwens mooi varen langs Fraser eiland, natuur wereld erfgoed. Dat gaat zo een dik uur door tot in de verte, aan de uiterste noordpunt van Fraser eiland (gaan we morgen heen), waar we andere bootjes zien. Walvissen! We zitten ondertussen met onze kleine boot bijna op open water, de golven zijn daar vrij hoog. De andere Whalewatch boten zijn groter. De diepte van de golven is dik een meter, staan in de boot is bijna niet mogelijk. Maar ja, links!, twee walvissen zwemmen nu naast ons. Helemaal opgewonden riskeren we ons evenwicht voor een foto, Mika en ik krijgen een golf over ons heen en houden het niet meer. Ik zet Mika, die echte zeemansbenen heeft, in een stoel en val zelf bijna overboord bij de zoveelste vette deining. Het miezert ook, dus mooie foto’s kan ik vergeten. Pak vooral het moment, er zit niet veel meer in, de zee is te ruw en er zijn te weinig walvissen. Vervolgens zegt onze vrouwelijke kapitein dat ze met deze boot nog nooit zo ver is gegaan op open water. Tja, en dan denk je; ga terug muts! Lief dat ze zo haar best doet voor ons, maar veiligheid is alles. Afijn, we gaan terug, je raadt het al; de rit terug is wind tegen en nog veel gekker. Een echte, gave en spannende, bumpy ride van dik een uur; Mika vindt het helemaal gaaf, Skye wat minder, maar het is onvergetelijk! We komen continue bij redelijke snelheid los van het water. Aan het eind, als goedmaker (we hebben tenslotte nauwelijks een whale gezien, gooit de kapitein het gas open; scheuren! Mika gaat helemaal los, geweldig! Tja, onvergetelijk in meerdere opzichten…….
Gelukkig hadden we twee jaar geleden in Zuid Afrika, Plettenberg Bay, meer geluk. Daar kwamen ze tot vlakbij de boot, met geweldige foto’s en herinneringen tot gevolg. Ach ja, je kan niet alles hebben; deze middag zullen we ook nooit meer vergeten. Sterker; ik krijg Miran nooit meer een speedboat in vrees ik. Mijn kids wel, die vonden deze achtbaan geweldig! We krijgen nog het aanbod om gratis terug te komen, omdat de omstandigheden zo slecht waren.
We komen lekker bij tijdens een mooie strandwandeling (mooie schelpjes) en zien honderden (groenrode) parkieten een immens lawaai maken in de bomen langs het strand. Prachtig, ze zwermen als het ware door de lucht. Een enerverende dag sluiten we af in een mooi restaurant van, blijkt, een geëmigreerde Nederlander. Morgenochtend vroeg worden we opgehaald voor een ontdoor dag naar Fraser eiland, wereld erfgoed vanwege de bijzondere natuur.
Opnieuw vroeg op, half zeven! We worden samen met veel, blijkt, andere Nederlandse gezinnen opgehaald voor onze dagtocht over Fraser eiland. Een bijzondere plek, ongeveer 140 bij 60 kilometer, meerdere ecosystemen naast elkaar. Met daardoor veel bijzondere vegetatie naast en door elkaar. En dat allemaal op zand, want Fraser eiland is een zandduin! Sommige duinen zijn wel 300 meter hoog, kortom; heel bijzonder! Daarnaast barst het van de bijzondere vogels en ook wilde honden leven hier, je mag niet zelfstandig op pad. We gaan per ferry naar het eiland, een heerlijk uurtje op het water bij zonopkomst. Daarna worden we in een speciale bus, met enorme wielen en aandrijving gezet. Die vervolgens lekker begint te scheuren over de zandwegen. Gingen we gisteren alle kanten op in de speedboot, doen we dat nu in deze tank. Tja, de kids vinden het prachtig. We rijden door mooie dichte bebossing naar het strand, dat een heuse highway blijkt te zijn; 75 mile beach!
Je mag er 80 km rijden, links, en dat is wel bijzonder om te ervaren. Met de wilde zee naast je scheur je over het strand. Er liggen ook veel stenen, dus een normale auto moet hier niet zijn. We komen langs mooie zandformaties, een schipwrak en een mooie kreek waar we lekker wandelen en pootje baden. ‘S middags maken we een prachtige wandeling door subtropisch regenwoud en zwemmen we in (koud!) een meer, lake Mckenzie, gevormd door regenwater. Tja, gewoon opgevangen door de duinpannen. Al met al een bijzondere ervaring. Je kan ook overnachten op het eiland, maar wij gaan weer terug en gaan morgen toch maar voor de herkansing om walvissen van dichtbij te zien; met een grotere boot . De veerboot terug is bij zonsondergang, dus opnieuw prachtig..
Walvissen!
Op herhaling dus met de walvissen, dit keer gaan de reisziek tabletjes mee. We worden om zeven uur opgehaald, het weer is dit keer prachtig; zonnig en windstil! Perfect dus. De boot is ook mooi, een beetje een ouwe lullen boot. Maar je kan wel mooi vanaf hoogte ver kijken en……er is ontbijt aan boord. Lekker luxe! Daarnaast duurt deze trip de hele ochtend, nog meer kans! Zeker omdat onze buurvrouw gisteren maar liefst zes whales had gezien. Afijn, lang verhaal kort. Het duurt bijna de hele ochtend (prachtige tocht) en dan lopen we twee humpbackies tegen het lijf. En ze gaan ook nog eens lekker met elkaar spelen, YES!
Allemaal blij, zeker met twee reisdagen voor de boeg om de grote afstand naar de Whitsunday eilanden te overbruggen..
Naar de Whitsundays!
Hervey Bay en Fraser eiland zitten erop, het waren energieke onvergetelijke dagen. Op naar de Whitsundays, prachtige zandstippen in de oceaan. Maar wel ongeveer 900 kilometer noordelijker. Reizen dus! Eerste tussenstop is Rockhampton, ongeveer 400 kilometer noordelijker. We komen tegen het donker aan en kunnen geen campground meer vinden. Is nogal hinderlijk kan ik zeggen, want de wegen zijn erg donker. Gelukkig komen we een free camping tegen waar allemaal aussies staan. Er zijn geen voorzieningen, maar onze batterij is opgeladen, watertank vol, koelkast vol en wc leeg. Gaat goedkomen dus. Het is hier ook warmer. Amper een uur op de camping vliegt tijdens het koken de accu eruit….gvd….donker….koelkast uit….zien niets meer in de camper…..etenswaar bederft…..zaklampen! Die hebben we gelukkig bij ons, wel vragen we ons af hoe dat kan. In Canada jaren geleden stonden we wel drie dagen op de accu op wild campings. De indruk komt dat we met een gare bak op pad zijn gegaan, daar is het laatste woord nog niet over gezegd. Wat we doen? We liggen allemaal om 8 uur op bed!
Vroeg op op naar Mackay, een rit van 400 kilometer. Onderweg een korte stop bij de Capricorn kalksteen grotten, miljoenen jaren oud en heel mooi. Je kan hier zelfs survival-len door smalle gangenstelsels. Tegen het donker lukt het ons een camping te vinden, maar ook hier een aneqdote. Er is eigenlijk geen plek meer met electriciteit (want ja, accu ), maar nog wel een noodplekje bij de vuilnisbakken! Tja, wat doe je dan? Juist, we doen het, ramen en gordijnen dicht! Er is wel een zwembad, dus de kinderen vragen of we hier niet langer kunnen blijven, haha. Uiteindelijk ruiken we niets…..
Na een korte rit rijden we Airlie beach op, toegangspoort tot de Whitsundays, een eilandengroep voor de kust hier. Omdat het zo druk is met vooral overwinterende ouderen uit South Australie, het is daar koud, moeten we een dagje langer blijven dan gepland. Waarom? Omdat we een zeiltocht willen doen en dat wordt pas op maandag. Op zich niet erg, het is lekker warm en er is genoeg te doen. Peter grijpt zijn kans en gaat met een watervliegtuig de lucht in (zijn verjaardagskado) voor een onvergetelijke vlucht over de barrier reef en Whitsundays en verder relaxen we bij het zwembad en het strand. ‘S avonds lekker uit eten, al blijven we ons wel verbazen over het hoge prijsniveau. Bijna dubbel zo duur als in NL. We praten hier met Australiërs over, zij geven aan dat het niet makkelijk is. Al liggen de inkomens hier wel hoger, modaal ongeveer 50.000 euro. Maar dan nog; onbetaalbare dagelijkse behoeften, huizen, auto’s, je mag maar 2 keer je jaarinkomen lenen, belastingen stijgen om overheidsplannen (iedereen met een inkomen tot 60.000 dollar, 50.000 euro, ontvangt 1000 dollar) te bekostigen. Emigreren? Lijkt me lastig momenteel. Het doet erg denken aan het Amerika van voor de crisis (gaat dat wel goed?), het is trouwens ook erg Amerikaans hier. Materialistisch, individualistisch, we vinden de mensen wat stug (Australië is toch laid back?) en klaagt onze overheid over te dikke burgers; dat is pas een probleem hier. Niet vreemd als je ziet wat er gegeten wordt, burgers in de ochtend en burgers in de avond. Tja, de mooiste mensen komen uit NL, is ons beste exportprodukt. Naast onze dj’s natuurlijk, die we ook hier veelvuldig op de radio horen. Ook opmerkelijk is de felheid waarmee de overheid alcoholgebruik tegengaat. Langs de weg komen we borden tegen als ‘drink and die’, ‘rest or R.I.P’, ‘break the drive to stay alive’ en ‘slow down stupid’ (met een foto van een dood slachtoffer). Tja,……..het barst in ieder geval op de weg van de doodgereden skippies .
We verheugen ons op morgen, de kids op het snorkelen!
Airlie beach en de Whitsundays
We zijn bij Airlie beach, een werkelijk prachtige omgeving, en toegangspoort tot de Whitsundays; een koraal eilandengroep en het groot barrier reef. Het dorpje is een backpakkers magneet (weer eens wat anders dan al die overwinterende Australiërs), het strand is mooi en er is een mooie lagoon voor de kids (een soort openlucht zwembad), omdat de zee nogal eens vol ligt met stingrays. We zijn er twee dagen; dag 1 relaxen we en gaat papa de lucht, dag 2 gaan we zeilen en snorkelen op het barrier reef.
Peter heeft een uurtje geregeld om de omgeving uit de lucht te zien, een mooi verjaardagskadootje. Oei, wat komt hij enthousiast terug! Als ik de foto’s zie begrijp ik waarom. Zelf raakt hij maar niet uitgepraat over het ‘swirling sand’ (zie foto) van Whitehaven beach, een wereldwonder, en het patroon van het barrier reef vanuit de lucht. Laat hij vervolgens een foto zien van ‘heart reef” met de opmerking dat deze voor mama is! De foto’s van het barrier reef zijn prachtig: bijna niet te beschrijven, kleurschakeringen, soort patronen. Prachtig, het zijn eigenlijk bergtoppen…….we zijn benieuwd hoe het er onder water uitziet.
De dag erna gaan we de hele dag het water op, cruisen tussen de koraal eilanden, wandelen en snorkelen. We beginnen met een mooie wandeling op Whitehaven eiland, beroemd om zijn mooie silica witte stranden (die Peter uit de lucht had gezien). De wandeling voert naar een uitkijkpunt op de stranden en………wowwwwww! Zo wit en blauw, zo mooi, wat is de natuur toch mooi. Daarna lekker een stukje varen en bbq’en op het strand van Whitehaven beach, waar we een gave ontmoeting hebben met een aantal leguanen. Die komen op het eten af, een aantal ouderen klimmen verschrikt op de bankjes. Dan is het zover; we varen naar Hook eiland om te snorkelen, op open water. Mika en Skye verheugen zich er enorm op en krijgen een eigen snorkelsetje en reddingsvestje. Peter blijft bij Mika, Miran bij Skye. Vooral Mika kan al goed snorkelen, een echte waterpoloër in de dop! Skye doet vooral lekker spartelen en loopt na een minuut of vijf blauw aan. Want ja, het water is niet echt warm…. We zien veel gekleurde visjes, het familie momentje is echt geweldig, maar uiteindelijk is een half uurtje voldoende. Is toch anders in warme wateren, zeker met kleine kids! We zijn allemaal, de hele boot, redelijk onderkoeld en hebben een lange warme douche nodig om op temperatuur te komen. Het avontuur was geweldig, misschien nog een keer bij Cape Tribulation..
Laatste stukje…
Op weg naar Mission beach! Het begin van het tropische deel van Queensland met prachtige regenwouden (unesco beschermd), stranden en koraalriffen. Mission werd vorig jaar februari getroffen door een heftige cycloon, wat nog steeds te zien is. Hele stukken bos zijn kaal, wandelroutes nog niet hersteld en Dunk eiland is in opbouw (ook het mooie resort daar is nog niet open). Maar, er is genoeg te doen! Onderweg zien we vertrouwde verkeersborden; ‘kangoeroes of koala’s the next 5 km’, daar komt nu bij ‘kijk uit voor crocs’. Nergens zwemmen dus….
We maken in Australië ook kennis met de ‘openbare bbq’, een grote ijzeren plaat met gas eronder, dat door iedereen gebruikt kan worden. Je ziet ze aan het strand, op de campings en op de boulevards in de kleinere steden. Hele families maken er gebruik van, dus wij ook vanavond. En een succes dat het wordt! Lekker aan het strand, de kids helpen mee, ondergaande zon, fles wijn erbij; helemaal top! Daar kan geen restaurant tegenop.
We maken mooie wandelingen in het prachtige regenwoud, hier gekenmerkt door grote palmen. In dit deel komt ook de Cassowary voor, een bedreigde vogelsoort die de afgelopen honderd miljoen jaar niet al teveel is veranderd. Lijkt een beetje op een struisvogel, maar dan mooier. Hopen dat we ‘m zien! Terug op de camping hoor ik Miran ineens verschrikt roepen; daar heb je zo’n vogel! Loopt er 1 op de camping die zijn kop onze camper insteekt op zoek naar voedsel, gaaf! (rennen voor een foto)
Op weg naar onze laatste bestemming, cape tribulation in de Daintree forest, bezoeken we de Josephine waterval (prachtig!) in de Atherton hooglanden. Ook in dit gebied kan je zo een week doorbrengen. De Mossman canyon schijnt ook zo mooi te zijn, maar helaas; keuzes maken. Eind van de middag komen we na een trip over de Daintree rivier en een uur rijden door de bush aan op onze schitterende camping. Midden in het tropisch regenwoud en aan de kust. Het is een bijzondere plek omdat het regenwoud de kust bereikt en het barrier koraal rif hier bijna tot aan land komt. Je weet niet wat je ziet ZO mooi! Sprookjesbos! Maar wel met veel gevaarlijke beesten, dus we kunnen niet van de wandelpaden af.
Voor morgen, onze laatste dag in de camper, regelen we twee leuke dingen; vogels en crocs spotten op de Daintree rivier en snorkelen op het great barrier reef, midden op de oceaan! Een coole afsluiter van onze reis door Aussieland lijkt ons!
Voor onze vogelspot activiteit moeten we om 4 (!!) uur op, om op tijd te zijn bij de kleine boot die ons over de rivier zal voeren. Wat heb ik toch een geweldige vrouw dat ze dit soort dingen ook leuk vindt! De rit naar de boot duurt dik een uur omdat we door de bush (pikzwart) een stuk moeten rijden, best spannend! De vogelgids wilde namelijk al om 7 uur de rivier op, bij schemering, om de meute voor te zijn. Het is mistig wat de rivier met zijn prachtige tropische vegetatie een onwerkelijk aanzien geeft. Langzaam trekt de mist op, wat prachtige foto’s geeft. We zijn alleen met een paar vogelfanaten die al snel een paar gave uilen en een heuse kingfisher (die wilde wij zien) spotten. Prachtig! De kingfisher is familie van onze ijsvogel!! We zien ook de grijze Heron, waar de Aussies helemaal heet van worden. Tja, hij lijkt een beetje op onze reiger . Ook Mika en Skye zijn helemaal in de spot stemming en zien ook vele beestjes, waaronder een grote croc! Afijn, een geweldige ochtend op een van de mooiste plekken op onze mooie aarde. En dan hebben we de middag nog op de barrier reef.
Terug op de camping hebben we nauwelijks tijd om op te frissen, want we worden alweer opgehaald voor de ‘ocean safari’. We gaan met een hippe speedboot de zee op, want die is sneller bij het reef, waar we twee keer duiken/snorkelen. Onderweg komen we een walvis tegen, die voor het nodige oponthoud zorgt. Bij het rif weten we ondertussen hoe het werkt; Mika en Skye trekken volleerd de wetsuits, bril en flippers aan en gaan het water in. Skye gaat met 1 van de bemanningsleden mee, zodat mama ook wat kan zien. Mika blijft bij papa, maar kan al heel goed snorkelen. En wat is het mooi onder water; vele gekleurde vissen en we zwemmen een korte tijd met een schildpad! Onvergetelijk familie uitje, met stip op 1!!
Het moment markeert een onvergetelijk einde van onze vakantie in Australië. Wat is het daar mooi, het weer lekker en het land groot. Gelukkig hoeven we nog niet naar huis, maar gaan we door naar Fiji. Eerst de camper inleveren en nog een kleine stadswandeling in Cairns maken. See you in Fiji!
